| ||||
---|---|---|---|---|
castrum | ||||
Alministración | ||||
País | Reinu Xuníu | |||
Nación constitutiva | Inglaterra | |||
Rexón | [[Noroeste d'Inglaterra|{{{2}}} | |||
Condáu ceremonial | [[Cheshire|{{{2}}} | |||
Área (es) | [[d:Special:EntityPage/Q1070591|10px | |||
Ciudá | [[d:Special:EntityPage/Q170263|{{{2}}} | |||
Xeografía | ||||
Coordenaes | 53°11′29″N 2°53′34″W / 53.1914°N 2.8928°O | |||
Deva Victrix, o a cencielles Deva, foi una ciudá-fortaleza lexonaria allugada na provincia romana de Britania.[1] Nacida como un meru asentamientu, evolucionó hasta convertise na ciudá de Chester, capital del modernu condáu de Cheshire (Inglaterra). La so construcción ta fechada na década de 70 del sieglu I, cuando la Legio II Adiutrix edificar pa emplegala como fortaleza defensiva na so meyora contra los brigantes, tribu qu'habitaba al norte de la isla.
Dellos factores llevaron a pensar que taba destinada a allugar una base militar dende la que s'empecipiaría una futura invasión a Irlanda; ente dichos factores destaquen la presencia d'una estructura elíptica única nes fortaleces imperiales, el métodu emplegáu na so construcción y el so tamañu —un 20% mayor que'l restu de los fuertes de la zona—. Ello ye que ciertu historiadores basar nos factores indicaos enantes a la d'identificala como la capital de Gran Bretaña.[2][3] Nel so interior edificáronse barracones, tenaes, cuarteles militares, baños y un edificiu de forma elíptica del que se diz que podría actuar como la sede del gobernador de la provincia. La fortaleza foi reconstruyida en piedra a finales del sieglu I, cuando foi ocupada pola Legio XX Valeria Victrix; otra reconstrucción llevar a cabo dos sieglos más tarde. Ye probable qu'esta lexón permaneciera na fortaleza hasta la so cayida en desusu, asocedida a finales del sieglu IV o a principios del V.
En redol a la fortaleza surdió un asentamientu civil,[4] que'l so allugamientu impulsó la construcción d'un anfiteatru nel sureste de la mesma. El anfiteatru romanu de Chester constituyó la edificación militar más estensa de Britania; de fechu podía allugar nel so interior a 8.000/10.000 persones. Esti asentamientu militar permaneció habitáu tres la marcha de los romanos, creciendo hasta convertise no qu'anguaño ye la moderna ciudá de Chester. Alredor de la fortaleza construyeron una serie d'asentamientos, ente los que tán Boughton —ciudá qu'apurría agua a la zona— y Handbridge —onde s'alcontraba una cantera d'arenisca y el Santuariu de Minerva—. Esti santuariu ye l'únicu edificiu d'esti tipu construyíu na roca de los esistentes en Britania.